نئو امپرسیونیسم یا به بیانی دیگر امپرسیونیسم نو برای
اولین بار توسط چند تن از نقاشان امپرسیونیسم در سال 1886 میلادی با گرایش
به روش نشان دادن روش های علمی تر نور و رنگ سبک ویژه ای را از امپرسیونیسم ارائه کردند
این سبک نقاشی دارای طول عمر کوتاه اما بسیار تاثیر گزار بر روی سبک های پس از خود بود
آثار آنان از ترکیب بندی های منظم و مشخص تری نسبت به سبک امپرسیونیسم برخوردار بود و ضربات قلمو بر روی بوم
از حالت عجولانه و نامنظم به لکه های با حوصله تر و منظم تر و کوچکتر تبدیل شد
که به اسلوب نقطه گذاری رنگ تبدیل شد به بیانی دیگر نیز
به دلیل نقطه گذاری به سبک نئو امپرسیونیسم واژه پوینتیسم نیز اطلاق می گردد
اصول تجزیه رنگ ها و چیدن آن ها در کنار یک دیگر با روش نقطه گذاشتن
شیوه و روش هنرمندان این سبک به شمار میرود
نقاشان این سبک لکه ها و نقطه هایی را با استفاده کردن از رنگ های خالص و منظم به
گونه ای کنار هم می چیدند که بیننده و مخاطب از فاصله دور گیرایی و درخشش خاصی را
در این آثار نقاشی حس میکرد
هنرمندان سبک نئو امپرسیونیسم
از هنر مندان و نقاش های مبدع و مخترع و پیشرو این سبک می توان به ژرژ سورا و
کامیل پیسارو و پل سینیاک اشاره کرد
هم چنین می توان گفت که هنر مندان دیگری از سبک امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم
هم چون ونسان ونگوگ و تولوز لوترک و هنری ماتیس و درن
هم از شیوه آنها بهره گرفته و آثاری را به سبک نئو امپرسیونیسم خلق کردند
