منریسم

منریسم یا شیوه گزینی یا تکلف گرایی سبکی بود که

همانند اکثر سبک های نقاشی جهت انتقاد و رفع ایرادات سبک های قبل از خود به وجود آمد

اما در هنر فاخر دوره رنسانس چه چیزی وجود داشت که هنرمند منریسم به انتقاد از آن به جریان سازی در هنر میپرداخت

هنر منریسم و دوره هنری آن در بین دو دوره طلایی بعد از رنسانس و قبل از  دوره باروک به وجود آمد

و تاریخ دقیقی برای این دوره موجود نیست اما خیلی ها معتقد هستند که

این دوره پس از مرگ رافائل در سال 1520 میلادی شکل گرفته است

و هنرمندان این دوره از دو هنرمند بزرگ دوره رنسانس یعنی میکلانژ و رافائل ایده گرفتند

هنرمند این دوره جای خالی وزن اجسام را در نقاشی های دوره رنسانس حس کرد

و سعی کرد که در نقاشی ها وزن اجسام و فیگور ها را به نوعی نمایش دهد

و به این ایده دست یافت که اگر در فیگور ها مخصوصا در قسمت هایی مانند سر شانه

یا قسمت هایی که وزن بدن را بهتر به نمایش میگزارند اغراق کند

میتواند وزن را هم به تصویر بکشد به نوعی میتوان گفت که

فیگورها در سبک منریسم حالت مجسمه ای میگرفتند

 

 

 

 

منتقدان و هنرمندان هم دوره هنرمندان منریسم

به دستاورد های این دوره با تحقیر نگاه میکردند زیرا

شگردهای نقاش این دوره مانند حرکتهای پر پیچ‌ و تاب، اختلاف تناسب‌ ها و مقیاس‌ ها خیلی زیاد

دراز کردن فیگور ها ، رنگ‌های نا مطلوب ،

شلوغی خیلی زیاد و نداشتن تقارن از نظر کمپوزیسیون یا ترکیب بندی

با منطق زیبایی‌ شناسی در دوره رنسانس هم خوانی نداشته است

اما در دوران معاصر به این شیوه از نقاشی به عنوان اولین انقلاب های جریان ساز هنری نگریستند

زیرا که در این دوره هنرمند بیش از آنگه درگیر تناسبات باشد از قدرت و توانایی تخیل خود استفاده کرده است

از هنرمندان دوره منریسم میتوان به ال گرکو ، بُلونیا ، ینتورتو ، چلینی ، پائولو ورونز

پارمیجانینو ، هانس هلباین جوان یا پسر ،

پیتر بروگل که آثارش با همه هنرمندان منریسم متفاوت بود اشاره کرد

 

 

[content_link title=”رنسانس” icon=”icon-lamp” link=”https://yousefzadehart.ir/%d9%85%d8%b4%d8%ae%d8%b5%d8%a7%d8%aa-%d8%af%d9%88%d8%b1%d9%87-%d8%b1%d9%86%d8%b3%d8%a7%d9%86%d8%b3/” target=”_blank” class=”” download=””]